42. Vuur (Agnih-loka)
Agnih is de heldere manifestatie van de eeuwige cyclus van weder-geboorte van dezelfde goddelijke essentie. Vuur is spirit, ziel en lichaam tegelijkertijd. Ons heelal en wat er uit voortgekomen is, is het product van het goddelijk Vuur. Als symbool wordt het voorgesteld met drie gezichten die de drie vuren veronderstellen: pravak, elektrisch vuur, pavamana, vuur dat ontstaat door wrijving, en suchi, het vuur der goden dat in de Rig Veda vaishvanara genoemd wordt, het levende magnetische vuur dat alle melkwegstelsels doordringt. De term vaishvanara wordt ook vaak gebruikt voor het innerlijk.
De speler die hier terechtkomt is gereed om vorm om aan te nemen. Agnih is de vuurgod en vuur is de grove manifestatie van energie. In het lichaam is dit vuur het leven zelf. Het is liefde en zekerheid. In de tijd dat hij nog in grotten leefde, was het de zekerheid van de mens tegen de aanvallen van de wilde beesten.
Agnih is vuur, energie. Maar dat is slechts één manifestatie ervan. Samen met lucht en water is het één van de drie oorzaken van het stollen van de aarde, en zo de vader van alle vormen. Vuur is ook de oorzaak van het licht, dat een combinatie van kleuren is. Het veroorzaakt daarom zowel de kleur als de vorm, de essentie van de wereld der verschijnselen.
Vuur is de grove manifestatie, het voertuig van de energie. De speler die hier terechtkomt begrijpt dat zijn lichaam eveneens slechts een voertuig is. Daarom wordt het vuur beschouwd als een verbinding tussen mens en God. Alle godsdienstige rituelen bevatten de aanwezigheid van vuur als de eeuwige getuige. En door dit vuur leert de speler dat God de uitdrukking is voor iets dat in zijn aangeboren natuur aanwezig is. Zichzelf bedriegen is onmogelijk, want deze getuige is altijd aanwezig.
Iedere speler die op het punt staat om echt mens te worden, gebruikt zijn kennis om een rol aan te nemen die in overeenstemming is met de kosmische wetten. Elke afwijking hiervan veroorzaakt een zelfbedrog dat leidt tot het naar beneden stromen van de energie.
Volgens de hindoe mythologie besloot Agnih om de schepping te gaan bekijken. Hij veranderde zichzelf in een luchtvorm en reisde door het heelal op een lotusblad. Maar na een tijd werd hij moe en zocht een plek om uit te rusten. Spoedig ontdekte hij een nest op het oppervlak van de eeuwige wateren en hier spreidde hij zijn vuur uit en gaf geboorte aan de aarde.
De wateren waren de vrouwen van Varuna, een andere manifestatie van Agnih. Het verlangen van de vuurgod naar deze vrouwen ontvlamde en spoedig verenigden zij zich. Zijn zaad viel en werd de aarde. Dit is het vuur dat hij in het midden van het nest plantte en deze planeet is zijn nakomelingschap.
De moderne westerse wetenschap gelooft dat de aarde begonnen is als een bal van vuur. Water koelde het oppervlak af en maakte het mogelijk dat er leven ontstond. Zelfs nu bestaat het vuur in de kern van de planeet, zoals bewezen wordt door de vulkanen die de gesmolten rotsen uit de diepten der aarde uitspuwen. Wanneer dit innerlijke vuur zou doven zou al het leven op deze planeet verdwijnen.
