2. Illusie (Maya)

Wanneer men het begin van het spel als speler heeft geaccepteerd, gaat het bewustzijn van de eenheid verloren in de obsessie, het gefascineerd zijn door het spel. Deze overname van het bewustzijn is het plezier in het spel. Het Eén wordt veel om het spel te spelen als een kosmisch verstoppertje met zichzelf. Om zichzelf te bevredigen, ontwerpt men zijn spel en geeft zich over aan het spelen ervan om ten slotte de regels te kunnen ontdekken die in het spel zijn verwerkt.

Eén is de realiteit, veelheid is de illusie. Deze illusie van veelvuldigheid wordt geschapen door de versluierende kracht van het ene. Deze versluierende kracht schept de illusie van mij en mijn, of jij en jouw, en dat veroorzaakt de onwetendheid van het individuele bewustzijn. Zij die deze onwetendheid beseffen noemen haar Avidya (a = geen, vidya = kennis) wat ‘afwezigheid van kennis’ betekent. Daarom wordt maya door de yogi’s ook wel avidya genoemd. Deze onwetendheid krijgt via het denken toegang tot de mens en daarom is de praktische methode van de yoga erop gericht om de stroom van gedachten te stoppen. Door het denken te beteugelen probeert men de innerlijke dialoog tot stilte te brengen en zo zijn ware natuur te realiseren die de illusie van mij en mijn te boven gaat.

Deze wereld van namen en vormen is maya. Maya is het toneel en het theater waarop de mens zijn micro-kosmische tragikomedie opvoert. Maya is het spel zelf dat de mens met situaties en gebeurtenissen confronteert, die subtiele sleutels kunnen vormen voor het begrijpen van zijn eigen ware aard.

Deze illusie kan op ieder niveau herkend worden. Het menselijk lichaam is geen eenheid, maar bestaat uit een ontelbaar aantal cellen. Als elke cel een gevoel van mij en mijn zou ontwikkelen, wordt ieder menselijk lichaam een eigen subcontinent. Het is het individu (ahamkara) dat de gescheiden bestaansvormen schept, maar op zichzelf is dit maya. Het ik kan niet functioneren zonder het verstand en het verstand niet zonder de zintuigen. Daarom zal pas nadat het verstand een ondergeschikte positie heeft gekregen het gevoel van mij en mijn kunnen verdwijnen. Door yoga kan deze staat worden bereikt en kan een einde worden gemaakt aan onze illusie dat wij een onafhankelijke eenheid zijn. Wanneer door het direct ervaren van de werkelijkheid in een staat van samadhi de waarheid wordt beseft, kan Maya Shakti begrepen worden en het menselijk drama worden geobserveerd als een goddelijk spel.

Wanneer men het begin van het spel als speler heeft geaccepteerd, gaat het bewustzijn van de eenheid verloren in de obsessie, het gefascineerd zijn door het spel. Deze overname van het bewustzijn is het plezier in het spel. Het Eén wordt veel om het spel te spelen als een kosmisch verstoppertje met zichzelf. Om zichzelf te bevredigen, ontwerpt men zijn spel en geeft zich over aan het spelen ervan om ten slotte de regels te kunnen ontdekken die in het spel zijn verwerkt.

Eén is de realiteit, veelheid is de illusie. Deze illusie van veelvuldigheid wordt geschapen door de versluierende kracht van het ene. Deze versluierende kracht schept de illusie van mij en mijn, of jij en jouw, en dat veroorzaakt de onwetendheid van het individuele bewustzijn. Zij die deze onwetendheid beseffen noemen haar Avidya (a = geen, vidya = kennis) wat ‘afwezigheid van kennis’ betekent. Daarom wordt maya door de yogi’s ook wel avidya genoemd. Deze onwetendheid krijgt via het denken toegang tot de mens en daarom is de praktische methode van de yoga erop gericht om de stroom van gedachten te stoppen. Door het denken te beteugelen probeert men de innerlijke dialoog tot stilte te brengen en zo zijn ware natuur te realiseren die de illusie van mij en mijn te boven gaat.

Deze wereld van namen en vormen is maya. Maya is het toneel en het theater waarop de mens zijn micro-kosmische tragikomedie opvoert. Maya is het spel zelf dat de mens met situaties en gebeurtenissen confronteert, die subtiele sleutels kunnen vormen voor het begrijpen van zijn eigen ware aard.

Deze illusie kan op ieder niveau herkend worden. Het menselijk lichaam is geen eenheid, maar bestaat uit een ontelbaar aantal cellen. Als elke cel een gevoel van mij en mijn zou ontwikkelen, wordt ieder menselijk lichaam een eigen subcontinent. Het is het individu (ahamkara) dat de gescheiden bestaansvormen schept, maar op zichzelf is dit maya. Het ik kan niet functioneren zonder het verstand en het verstand niet zonder de zintuigen. Daarom zal pas nadat het verstand een ondergeschikte positie heeft gekregen het gevoel van mij en mijn kunnen verdwijnen. Door yoga kan deze staat worden bereikt en kan een einde worden gemaakt aan onze illusie dat wij een onafhankelijke eenheid zijn. Wanneer door het direct ervaren van de werkelijkheid in een staat van samadhi de waarheid wordt beseft, kan Maya Shakti begrepen worden en het menselijk drama worden geobserveerd als een goddelijk spel.

Maya Shakti is de kracht die de evolutie van deze wereld veroorzaakt, en dit wordt mogelijk gemaakt door de interactie van de drie guna’s: sattva (evenwicht), rajas (dynamisch, positieve) en tapas (passief, negatieve).
De enige taak waar de speler mee geconfronteerd wordt, is zich te realiseren dat hij speelt en dat het gevoel van scheiding dat hij ervaart denkbeeldig is. Alles wat de speler met zijn zintuigen waarneemt, bestaat in hemzelf in de vorm van zintuiglijke input en is een illusie. De moderne wetenschappen die proberen tot de kern van de waarheid door te dringen, bevestigen deze opvatting. Zowel de oude wijsheid als de moderne wetenschap gaan uit van één oorspronkelijke substantie waar alle vormen van materie naar kunnen worden teruggebracht. Alle bestaande verschijnselen zijn slechts één van de vele verschillende manifestaties van dezelfde onderliggende eenheid, deze ene substantie. Onze verscheidenheid van ervaringen komt door de verschillende combinaties van atomen van de materie, waarbinnen de oorspronkelijke energie zijn vorm krijgt. Deze diversiteit is een illusie en deze illusie wordt veroorzaakt door de versluierende kracht van het Opperste Bewustzijn. Alles wat een mens waarneemt bestaat in hemzelf. Men wordt geboren om het spel te spelen, om de werking van het subtiele binnen het grove te leren onderscheiden. Het spel is om eenheid te bereiken en een einde te maken aan de dualiteit.

Het getal twee betekent dualiteit, illusie. Twee ontstaat wanneer één zichzelf herhaalt. Twee is Maya omdat beide aanwezig waren in één. Deze twee zijn de innerlijke wereld en de uiterlijke wereld, het niet-gemanifesteerde en het gemanifesteerde, Shiva en Shakti, het mannelijke en vrouwelijke, de zon en de maan, het grove en subtiele, het Absolute en Maya, het ding en zijn verschijning. Daarom is twee het getal van Maya. Twee is een even getal en evenals alle even getallen behoort het tot de familie van de maan en is het verbonden met de energie van de maan.