65. Innerlijke Ruimte (Uranta-loka)

Na de zevende rij van het spel gepasseerd te zijn en het bestaan van prakriti te beseffen, versmelt men langzaam met de bron van alle verschijnselen, het onbegrensde, onveranderlijke bewustzijn. Op het moment van éénwording verdwijnt elke dualiteit. De speler ervaart op zuivere wijze zijn eigen uitgestrekte dimensies, de oneindige ruimte die in het innerlijk verborgen ligt. Ur betekent het gevoel van zichzelf en Ant betekent einde. Uranta-loka is de plek waar het gevoel van zichzelf, van zijn afgescheidenheid, eindigt.

De speler ervaart de onvoorstelbare diepte binnen zichzelf. Hij ervaart de ontwikkeling en ontbinding van de hele schepping in een enkele ademhaling. Hij ziet dat alle barrières een illusie zijn. Hij heeft de aard van prakriti begrepen en beseft dat de Eenheid achter de manifestatie ligt. En nu versmelt hij zelf met deze Eenheid.
Hier zijn geen gevoelens. De innerlijke getuige is volkomen ontplooid. Er is geen goed of slecht, geen deugd of ondeugd. Hij is een heldere lens die al het licht zonder beperking doorlaat.

Een beschrijving van Uranta-loka wordt gevonden in de Purana’s en Samhita’s die geschreven zijn door heiligen en zieners die deze staat ervaarden. Op levendige wijze beschrijven zij de kosmische kennis die door hen heen stroomde. Zij werden de lenzen van de lamp der zuivere kennis, die niets vasthielden maar alles begrepen.